İslam sonuçta edinilmesi gerekeni işaret eden kavramdır.
Ereğinde yaşandığında, hak edilmiş olandır:
İslam, Kur’an’ın yaşanmasıdır.
İnsan denilen gerçeğin
Kendini yaşamasıdır.
**
Gökler, yerde görünüş bulur
İnsan! Kur’an olduğunda
Görünüşe gelen Allah olur.
Gökler ve yer,
İnsan kendiliğine doğru yürürken
Kutsi basamakları olur.
**
Nerede İnsan!
Kan döken,
Günahta fütursuzca yaşayan
Aşağılara sürüklendikçe
Parçalanmış insan!
Döktüğü kanın içinde,
Fütursuzca yaşadığı günahta
En büyük günahı,
Kendine ihanet etmekte bulur.
**
Acılar durak, dertler fırsat olduğunda
Kendine yabancı, kendini arar.
Sorguladıkça,
Geçmişin günahları cehenneme odun,
Vicdan, cehenneme açılan ilk kapı olur.
Cennete uzanmanın yolu olur.
**
Cehennemin dibi görünmez,
Acılar bitmez.
Pişmanlık insanı kavurduğunda
Yanmak değil, pişmek
İnsanın uğrağı olduğunda
Yanıp da kül olacak değil,
Yok olacak da değil,
Vicdan ocağında pişen
Kendine dokunduğundan da habersiz
Hüsran durağı olur.
**
Aşk, hasret, hüzün
Nur deryasına gark edecek ateşler olur.
Ateşe tutundukça,
Zor olanı yaptıkça,
Sonuç senindir.
İslam, sonuçta edindiğindir.
Edineceğin dindir.
**
Kolay mı İslam olmak?
Zor olanda Allah’ı bulmak?
Var olduğunun tadına varmak?
Kolay mı insan olmak?
İslam olduğunda kendini bulmak?
**
Ey İslam’ım diyen!
Soruların cevabını bulacak olan sensin.
İslam’ı yaşarken kendini bulması gereken sensin.
Nesnelerinde değil,
Kendiliğinde bütün
Kendiliğini bulması gereken de sensin.
**
Vicdanda günahlar seni kovalarken
Vicdan günahların kovalandığı yerken
Ruhun iyilikler ile doyması gerekirken
Kendini gerçek olanda bulması gereken de sensin.
**
Kendiliğini şiir gibi okuması gereken
Duygusunda İslam olması gereken
Hakiki insan olması gereken de sensin.
**
Düşündükçe yol almalı,
Olması gerekenler yapılmalı,
Hazine kendilikte bulunmalı,
Yaşadıklarında, halife olması gereken de sensin.
