Şairim, buram buram nefeslenirken seni
Tepelerinde yükselen ezanları dinlerim.
Ruhlara nüfus eden güzellik senin
Yaşarken seni, seni seyrederim.
Güzelliğin içine çekerken
Kendinden başkasına bırakmayan
Kendinde kılan, kendini yaşatan
Yaşanan ruhunda
Bağrında yaşanan İstanbul.
Karış karış gezerken sendeyim
Senden içeri ulvi bir nefesteyim
Kendinde tutan kendini yaşatan
Yaşarken tadında
Bağrımda yaşayan İstanbul.
Herkes bilir!
Çirkinlikten öte, çirkefin de var
İğretiden öte, şerrinde var
Acımasız bir yaşam barındırman da var
Her şeye rağmen bir güzelliğin var
Manevi iklimindir beni sende kılar.
Kaçmak istediğimde
Bağrımda yatar
Canımdan tutup da kendinde kılar
Yaşarken bağrımda yeniden doğar, İstanbul.
Herkes bilir güzelsin
Kök salınmış tarih sensin
Miras olmuş eşsiz esersin
Ruhunun derinliklerine nüfus etmiştir İslam
Hainlerine rağmen bendesin
Gönüllerin başşehri sen değil misin?
Güzelliğin içinde nice şehit, veliyullah var
Her biri ocak olmuş da Allah’a yanar
Güzelliğine manevi bir hava katar
Onlardan salınmakta ise nurlar
Aydınlanan nice insan var.
Emir, dikkat et!
Herkes kendine ait kılar
Benimsin derken nicesi göz atar.
Batı’ya ait değil
Anadolu’ya yâr.
Bağrında ocak yaktığın İstanbul’a yâr
Yükselen canın olsun
İnsanlığa yâr.
Halil İbrahim GENÇ
