İnsan konuşur,
Dalgalanır âlemler.
Ey söz!
Ne mübarek şeysin.
Geçmişi, günü, yarını taşır
İnsanda biçim kazanır
Âlemleri yuva kılar
Bereket toprağı olan, âdemde filizlenirsin.
Seninle anlam kazanırken
Kurulur yeni dünyalar
Taşıdıkların ile yükselinen yarınlar,
Miras olduğunda
İçinde doğulan tarihsin.
Seninle dile gelirken
Acılar, mutluluklar, cümle kâinat
Varlığa aynasın.
Sen ne mübarek şeysin.
İnsan konuşur,
Söz yere düşmeden
Biçimlenir âlemler.
Konuştukça!
Biçimsiz iken biçim bulan,
Anlam kazanan dünyalar
Belirsizliği, belirgin kılan bakışlar.
Sen kudret taşırken
Göklerden yerlere üflenirken
Gerçekleşirken, insan olmaktasın.
Yürümek için tutunulan
Allah’tan uzanan
Kelam ağacının dallarısın.
Cehenneme odun kılan
Cennete tutunduran.
Zamansızlığa kapı aralarken
İnsana üflenen ruhsun.
Korunası sırça sarayda
En dikkat edilmesi gerekensin.
Bülent Halil İbrahim GENÇ
