Duydum ki pes etmiş
Nefsi emmareye teslim olmuş
Bir rahat nefes için, kendin olmayı feda etmişsin.
Hakikati unutmuş
Kendi gerçeğine gözünü yummuş
Hakikate, kendine dair her ne yaşadıysan
Yılmış da yokluğa savurmuşsun.
Duydum ki kararmış dünyan
Yılmış gözlerin
Geriye dönük hayallerin
Nefeslenmekmiş derdin
Kaygı ile baktığın geleceğin
Hiç bitmeyecekmiş gibi yaşadığın ömrün,
Bitmesi için umut etmekteymişsin.
Sence! Öfkeye, hevâya, kibire teslim olmak mıdır çare?
Değerleri yitirmeye yüz tutan bir dünyada
Değerlerden mahrum yaşamak mıdır gaye?
Herkes uzak düşmüşse hakikate
Onlar gibi olmak mıdır çare?
Emir’im, hakikat yolu taşlı, çamurlu, dikenli, ateşli
Cehenneme misal, yalın ayakla yürünen bir yoldur!
Ayağın kaydı, tutunacak dalın kalmadı, dünya başına yıkıldı.
Unutma! Bitimsiz bir yaşamda, yaşadıklarının sonuçları var
Önünde duran gerçeğin var.
Seni senden mahrum kılan yaşadıklarını bırak!
Seni bekleyen hakikatin var.
Hakikat herkesin hakikatidir ama
Bedelini, zorluklarda feda ettikleri ile ödeyip de hak edenlerin
Aşk ile talep edenlerin yurdudur ancak.
Halil İbrahim GENÇ
