Güneş kaybolmuş
Ay yitirilmişse karanlıkta
Yıldızlar uzaklarda,
Tutunacak bir dal dahi kalmamış
Zifiri karanlıkta.
Bu karanlık, varlığın değil
Yokluğun karanlığı
Zulümden arta kalan korkuların karanlığı.
Nefsi emmaresine aldanmış
Sonuçlardan habersiz yaşamış
Hakikati geriye atmış
Hüsran ile karşı karşıya kalmış
Günü yaşayayım derken kendinden mahrum kalmış
Sonunda boşluğa asılmış
Anlamdan yoksun
Değerden uzak kalmış
Ahmakların karanlığı.
Nasılda cehalet kokuyor!
Korku her yerde
Kaygılı gözlerde
Karanlık, ahmaklığın karanlığı
Emir, ahmaklığın dahi senden uzak hikmeti var
Karanlığa mahkûm ne güneşler var
Kendinden habersiz ne yaşayanlar var.
Karanlık mutlak kader değil elbet
Yandıkça âlemleri ışıtan ne canlar var.
Birbirine tutunmuş, karanlığa göğüs germiş
Özünden parladıkça nurdan beslenen
Yandıkça âlemleri ışıtan ne canlar var.
Halil İbrahim GENÇ
