Dün kızdın ya
Kalbim kırıldı değil,
Buz kesti
Canımdan bir parça koptu.
Ne eski sen
Ne de eski ben kaldı.
Ötelere attıkça seni
Sırtımı dönüp gidesim geldi.
Dün silindi
Yarın yoktu
Şimdi ise hüsran
Sabra mahkûm,
İnsan olmanın gerçeğine
Acziyete,
Ayna tutmakta.
**
Yıkıldım ya!
Yüklendiğim miras
İman ile tutunduğum Allah
Yanlış yaptığımın aynası oldu.
Acıları yaşarken
Kaygı ve umut arası
Yaşayan, yürüyen
Gelgitler içinde var olan
İnsanı hatırlatır oldu.
Şimdi ve burada olunsa da süreksiz
Durmayan zamana ayna tuttu.
Emir, aldanma küçük dalgalara
Bitimsiz deryanın, kıyılarında değil
Kendisini yaşa.
