Rabbim kudret eli değmiş yüreğine, aşka düşmüşsün.
Kendi özüne dönmüş, derin bir derde düşmüşsün.
Her ne ki var sana dair geçmişe gömmüşsün.
Boşalmış gönlünü sevdiğine yurt etmişsin.
Güzel gönlünü tenden arı, buluşmaya sebep mabet etmişsin.
Geceler huzur bulduğun barınağın,
Gündüzler derdini harladığın nefesin,
Acılardan öte, derin bir derde düşmüşsün.
Gözlerin boşluğa dalmış
Dilin kalem olmuş
Sevdiğine seslendiğin kendilik yurduna düşmüşsün.
Zorluklar içinde, arayışta hatmettiğin âlemler içinde
Düşünceye dair, yeniden yaratılmaya dair, bir seyre düşmüşsün.
Sureti olmayan derde düşmüşsün.
Karşılığı olmayan değil,
Severken her an ölen
Diyeti sevdiği olan derde düşmüşsün.
Emir, bu ilahi aşktır.
Her cana nasip olmayan, surete aşkın derde, sen de düşmüştün
Her ne ki var kötülüğe dair yok kılan
Sevdiği ile kutsiyet bulmaya neden olan derde, sen de düşmüştün.
Yaktıkça yakan, her nefesinde ateş olup
Seni kendilik yurduna atan derde, sen de düşmüştün.
Yanarken nurlandıkça sevdiği ile kılan, sevdiğine vardırtan
Kendin olmaktan öte sevdiği ile biz kılan
Tende değil, nurda doğmaya sebep olan
Güzellik denilen idealde böylesi var kılan
İlahi hikâyenin güzellik aynası kılan
Öylesi hoş güzel derde, sen de düşmüştün.
Halil İbrahim GENÇ
